اجتماعی

حضرت باقر(علیه السّلام): اسلام پنج پایه دارد: نماز، زکات، حج، روزه‏ى ماه رمضان، ولایت و دوستى ما اهلبیت؛ در آن چهار تا رخصت و ارفاق هست- چنان که فقیر نباید زکات بدهد، غیر مستطیع واجب نیست حج برود، مریض نشسته نماز مى‏گذارد، و روزه را مى‏خورد- اما ولایت از هیچکس ساقط نیست، مریض، سالم، ثروتمند و فقیر بر همه لازم است. حضرت باقر- علیه السّلام- به ابى بکر حضر مى‏فرمود: مى‏دانى چند نماز بر میت خوانده مى‏شود؟ گفت: نه، فرمود: پنج تکبیر از پنج نماز یومیه گرفته شده، از هر نمازى یک تکبیر، (پس گویا پنج نماز بر او خوانده شده)

حضرت باقر(علیه السّلام): گروهى از مشرکان را نزد پیغمبر- صلّى اللّه علیه و آله و سلّم- آوردند، دستور داد آنها را بکشند، به جز یک نفر، آن فرد پرسید: به چه مناسبت مرا آزاد کردید؟ فرمود: جبرئیل خبر داد که تو پنج صفت نیکو دارى که خدا و پیغمبر آن‏ها را دوست دارند: غیرت زیاد نسبت به ناموس، سخاوت، خوش اخلاقى، راستگویى و شجاعت. مشرک با شنیدن این مطلب اسلام آورد و ثابت ماند تا در یکى از جنگها در رکاب پیغمبر- صلّى اللّه علیه و آله و سلّم- شهید شد.

 امام باقر(علیه السّلام)فرمود: پدرم سفارش کرد: با پنج کس همنشینى و رفاقت نکن حتى در بین راه: 1- فاسق، که ترا به یک لقمه بلکه کمتر مى‏فروشد. گفتم: پدر جان! کمتر از لقمه چیست؟ فرمود: به طمع لقمه‏اى که به آن هم نمى‏رسد. 2- بخیل، زیرا در سخت‏ترین مواقع احتیاج مالش را از تو دریغ مى‏کند. 3- دروغگو، که چون سراب، دور را نزدیک و نزدیک را دور مى‏نماید. 4- احمق، که گاهى مى‏خواهد نفع برساند ضرر مى‏زند. 5- کسى که با خویشان خود ناسازگارى مى‏کند، که خدا او را در سه جاى قرآن لعنت کرده است.

حضرت باقر(علیه السّلام)فرمود: خداوند سه امتیاز به مؤمن داده: عزت دنیا، رستگارى آخرت، و عظمت در دل ستمکاران.

حضرت باقر- علیه السّلام- فرمود: خداوند بهشتى دارد که جز سه کس را در آن راه ندهد: مردى که به ضرر خود حق را بگوید، کسى که براى خدا بدیدن برادر مؤمن رود، و آنکه براى خدا مؤمنى را بر خود ترجیح دهد.

امام باقر(علیه السّلام)فرمود: سه چیز بلندى درجه است، سه چیز کفاره گناه، و سه چیز کشنده، و سه چیز نجات‏بخش؛ اما بلندى مقام: در سلام کردن به همه‏ى افراد، مهمانى کردن، و نماز نیمه شب است.

و اما کفاره: در زمستان شاداب وضو گرفتن، شب و روز به مسجد رفتن، و مواظبت بر جماعت است.

و اما کشنده: بخلى که از آن پیروى کنند، هوى و هوسى که دنبالش روند، و خودپسندى.

و اما نجات بخش: ترس از خدا در نهان و عیان، اقتصاد در توانگرى و فقر، و سخن عادلانه در خرسندى و خشم.

حضرت باقر(علیه السّلام-)فرمود: پس از اینکه نوح درباره امتش نفرین کرد شیطان آمد و گفت: تو به من احسانى کرده‏اى مى‏خواهم عوض آنرا بدهم. نوح فرمود: پناه بر خدا که من به تو خدمتى کرده باشم، چه احسانى به تو کرده‏ام؟ گفت: آرى تو نفرین کردى خدا قومت را غرق کرد و دیگر کسى نماند که من رنج گمراه کردنش را تحمل کنم، و تا قرن بعدى بیاید من راحتم. حضرت نوح فرمود: اینک چه پاداشى مى‏خواهى بدهى؟ گفت: مرا در سه جا یاد کن که در این سه مورد من از هر وقت به انسان نزدیکترم: وقت غضب، هنگام حکم بین دو نفر، و موقعیکه با زن نامحرمى نشسته‏اى و دیگرى نیست.‏

امام باقر(علیه السّلام)فرمود: ظلم سه گونه است: قابل آمرزش، غیر قابل بخشش، و ظلمى که صرف‏نظر نمى‏شود؛ اول ظلم به نفس است که گناهانى بکند بین خود و خدا، دوم شرک (و پرستش غیر خدا) است سوم حقوق مردم.

برگرفته ازنرم افزار گنجینه روایات نور، کتاب نصایح